Wikipedysta:Bacus15/Robin Padilla: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Filmografia: drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Znacznik: Wycofane
Linia 113: Linia 113:
|''Ang Utol Kong Hoodlum''
|''Ang Utol Kong Hoodlum''
| Ben
| Ben
|
|
|
|<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.movieposterdb.com/ang-utol-kong-hoodlum-i335885 |tytuł = Ang utol kong hoodlum 1991 |nazwisko = |imię = |autor = |autor link = |data = |rok = |praca = Movie Poster Database |opublikowany = movieposterdb.com |język = en |archiwum = |zarchiwizowano = |data dostępu = 2024-05-17}}</ref>
|<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.movieposterdb.com/ang-utol-kong-hoodlum-i335885 |tytuł = Ang utol kong hoodlum 1991 |nazwisko = |imię = |autor = |autor link = |data = |rok = |praca = Movie Poster Database |opublikowany = movieposterdb.com |język = en |archiwum = |zarchiwizowano = |data dostępu = 2024-05-17}}</ref>

Wersja z 14:54, 17 maj 2024

Robin Padilla
Data urodzenia

23 listopada 1969

Zawód, zajęcie

aktor, polityk

Stanowisko

senator (od 2022)

Robinhood Ferdinand „Robin” Cariño Padilla (ur. 23 listopada 1969[1]) – filipiński aktor filmowy i telewizyjny oraz polityk.

Życiorys

Pochodzenie i kontekst społeczny

Miejsce urodzenia Padilli nie wynika jasno ze źródeł. Cześć z nich podaje, że przyszedł na świat w Daet[2]. Wedle innych natomiast urodził się w Quezon City[3]. Był najmłodszym dzieckiem Roya Padilli oraz Lolity Evy Cariño. Pochodzi z wpływowej rodziny, cieszącej się rozległymi kontaktami w filipińskim przemyśle filmowym[4]. Jego wujem był aktor Carlos Padilla, aktorstwem parali się także rodzice[5]. Część rodzeństwa Robina także związała się zawodowo z przemysłem rozrywkowym[6]. Aktorami zostali zatem B.B. Gandanghari, Rommel oraz Royette[7][8].

Rodzina Padilli jest jednocześnie ściśle związana z życiem politycznym. Dziadek, José Padilla senior był gubernatorem prowincji Bulacan[5][9]. Ojciec pełnił z kolei choćby funkcję zastępcy gubernatora prowincji Camarines Norte w południowej części Luzonu[6]. Następnie zaś został jej gubernatorem[10][11]. W życiu politycznym obecni byli też jego bracia. Roy Padilla junior zastąpił ojca na stanowisku prowincjonalnego gubernatora. Ricarte Padilla był burmistrzem Jose Panganiban, natomiast wspominany już wyżej Rommel zasiadał w radzie jednej z prowincji[12].

Przy omawianiu publicznej aktywności rodziny należy zwrócić uwagę na to, że dynastie polityczne są integralną częścią systemów rządzących Filipinami od czasów hiszpańskiego panowania kolonialnego[13]. Stała obecność tak rodziny Padilla, jak i innych rodzin w polityce wynika zatem z silnie zakorzenionych wzorców społecznych. Jako taka jest przynajmniej tolerowana przez większość Filipińczyków oraz aktywnie wspierana przez znaczącą liczebnie mniejszość populacji[14].

Młodość, wykształcenie oraz konflikt z prawem

Podstawy edukacji odebrał w Sienna College w Quezon City, placówce położonej nieopodal jednego ze studiów filmowych. Następnie wysłano go do szkoły średniej przy St. Louis University w Baguio. Szybko pochłonęła go kariera filmowa, w związku z czym przerwał naukę. Wykształcenie średnie uzyskał dopiero podczas pobytu w zakładzie karnym[15]. Po opuszczeniu więzienia z kolei ukończył studia z zakresu kryminologii na Philippine College of Criminology[12].

Relatywnie wcześnie, bo jako niespełna dziewiętnastolatek, został osierocony przez ojca. Okoliczności, w których doszło do tego wydarzenia były dramatyczne i miały znaczny wpływ na kształtowanie się osobowości Robina. Roy Padilla bowiem padł ofiarą morderstwa, którego powody na dodatek są niejasne. Problemy natury emocjonalnej, nieustabilizowane życie uczuciowe, wspominane poniżej uzależnienia, wreszcie prawdopodobnie nazbyt szybko zdobyta sława, połączona z wywieraną nań presją ze strony religijnej rodziny doprowadziły do poważnego kryzysu w życiu Padilli[6]. W 1994 został skazany na 21 lat pozbawienia wolności za nielegalne posiadanie broni[16]. Tak surową karę wymierzono mu na podstawie dekretu wydanego jeszcze w okresie wprowadzonego przez prezydenta Ferdinanda Marcosa stanu wyjątkowego (1972-1981)[17].

Do więzienia Padilla trafił ostatecznie w 1995. Wyrok odsiadywał w New Bilibid Prison znajdującym się w Muntinlupie, w obszarze metropolitalnym Manili[18][19]. Jego polityczne koneksje wpłynęły jednak na znaczne złagodzenie kary. Warunkowego ułaskawienia udzielił mu już trzy lata później dawny polityczny sprzymierzeniec, prezydent Fidel Ramos[20]. Decyzja ta wszakże nie uwolniła Padilli od wszelkich konsekwencji prawnych. Nie odzyskał bowiem w jej wyniku pełnych praw publicznych, nie mógł na przykład kandydować w wyborach. Postanowienie prezydenckie miało zresztą jedynie czasową skuteczność. Jako takowe wygasło w 2003, a sytuacja prawna Padilli ponownie stała się niepewna. Od skutków wyroku skazującego z lat 90. uwolnił go dopiero kolejny zaprzyjaźniony z nim przywódca kraju. Prezydent Rodrigo Duterte, niedługo po swym zaprzysiężeniu wspomógł przyjaciela. Decyzją z 15 listopada 2016 nie tylko skorzystał wobec niego z pełnego prawa łaski, ale również przywrócił mu pełnię praw publicznych[21].

Początki działalności artystycznej

Początki działalności artystycznej Padilli wiążą się ściśle z obecnością jego rodziny w filipińskim życiu publicznym. Cała jego kariera, tak filmowa jak i polityczna wpisuje się również w powiązania klanowe. Wynika to bezpośrednio z przybierającego niekiedy skrajne formy skupienia się na własnej rodzinie, zatem z postawy uznawanej za jedną z najistotniejszych części filipińskiego charakteru narodowego[22]. Już jako szesnastolatek pojawił się na ekranie w niewielkiej roli w Public Enemy No. 2: Maraming Number 2 (1985) w reżyserii Gene Palomo[23][24]. Jego pierwszą większą rolą była wszelako ta w Bala Ko ang Hahatol w reżyserii Ricarda Osorio, również z 1985[6]. Rok później wystąpił w Bagets Gang[25]. Wcześnie zaczął być kojarzony z kinem akcji, początkowo występując w filmach z tego gatunku w rolach drugoplanowych[6][26]. W 1989 pojawił się u boku Dawn Zuluety w Hindi Ako Pahuhuli ng Buhay. Wystąpił wreszcie w roli głównej w Carnap King: The Randy Padilla Story w reżyserii Deo Fajardo juniora[27].

Dalsza działalność artystyczna. Gwiazda kina akcji

Lata 90., szczególnie zaś ich początek, były dla niego okresem licznych sukcesów zawodowych. Tylko w 1990 wystąpił w pięciu filmach. Trzy z nich okazały się ogromnym sukcesem. Położyły jednocześnie podwaliny pod specyficzny wizerunek sceniczny artysty, nierozerwalnie od tej pory związany z filmami akcji. Pierwszym ze wspomnianych obrazów był Anak ni Baby Ama, ponownie w reżyserii Deo Fajarda juniora, sequel filmu z 1976[28]. Padilla wcielił się w nim w syna Baby Amy, w owym czasie szeroko już rozpoznawalnej postaci filipińskiej kultury popularnej. W osadzeniu właśnie jego w tej roli dostrzec można wpływ wspomnianych wyżej powiązań klanowych. Baby Ama bowiem, główny bohater obrazu z lat 70., był postacią, która uczyniła gwiazdę z Rudy'ego Fernandeza, kuzyna Padilli[6]. Drugim filmem był Barumbado w reżyserii Willy'ego Milana[29]. Trzeci natomiast, Bad Boy wyreżyserowany przez Eddiego Rodrigueza przyniósł Padilli miano złego chłopca filipińskiego kina[30][31]. Dobrze oddawał on właściwie jego ówczesny sposób bycia, jako nieokrzesanego, nałogowo palącego i nadużywającego alkoholu młodego gwiazdora, skłonnego zresztą do zachowań wyraźnie autodestrukcyjnych[6].

Wątpliwa reputacja nie wpłynęła jednak na pozycję Padilli w samym przemyśle filmowym. W 1991 pojawił się w roli głównej w Maging Sino Ka Man, ponownie w reżyserii Eddiego Rodrigueza[32][33]. Obraz ten, historia dziewczyny z zamożnej rodziny oraz jej miłości do drobnego kryminalisty o złotym sercu, opierał się na jednym z najpopularniejszych schematów narracyjnych w historii filipińskiego kina. Mimo niezbyt oryginalnej fabuły film okazał się ogromnym przebojem. Dominujący w nim wątek miłosny został uzupełniony zwyczajowymi elementami filmu akcji, a także zręcznie umiejscowionymi aspektami komicznymi. Wskazuje się, że to właśnie Maging Sino Ka Man ugruntował pozycję Padilli w krajowym przemyśle filmowym[6]. Jeszcze w tym samym roku, częściowo wykorzystując sukces tego właśnie filmu pojawił się w Ang Utol Kong Hoodlum. Zagrał w nim u boku Viny Morales[34]. Produkcja ta odniosła ogromny sukces kasowy, w związku z tym już rok później doczekała się kontynuacji. Jej wpływ na filipińską kulturę popularną okazał się zresztą względnie trwały, choćby w postaci nawiązującego do niej serialu o tym samym tytule z 2011. Filmowa kontynuacja Ang Utol Kong Hoodlum natomiast, produkcja znana jako Miss na Miss Kita: Ang Utol Kong Hoodlum 2 stanowi debiut Padilli jako scenarzysty. Późniejsze, stworzone przezeń scenariusze nie odniosły już jednak podobnego sukcesu[6].

Ewolucja wizerunku ekranowego i dalsza kariera filmowa

W pierwszych latach XXI stulecia zdał sobie sprawę, że filmy akcji straciły na popularności wśród miłośników filipińskiego kina. Zdecydował się w związku z tym przyjąć role wykraczające swą stylistyką poza te, z których znany był do tej pory. Zagrał zatem w komediach romantycznych, takich jak Kailangan Ko'y Ikaw (2000), Pagdating ng Panahon (2001), You and Me Against the World (2003) czy Till I Met You (2006)[35][36]. Zajął się również horrorami oraz thrillerami. Można tutaj wymienić filmy takie jak Kulimlim (2004), Blackout (2007) czy Sundo (2009)[37][6]. Eksperymentował też z kinem niezależnym. Zagrał zatem choćby w ASTIGmatism (2004) w reżyserii Jona Reda[38]. Rola Padilli w satyrze La Visa Loca (2005) w reżyserii Marka Meily'ego uznawana jest za jedną z najlepszych oraz najbardziej dojrzałych w całej jego artystycznej karierze[6]. Wśród późniejszych, cenionych filmów z jego udziałem wymienia się jeszcze 10,000 Hours (2013) czy Bonifacio: Ang Unang Pangulo (2014). W tym ostatnim wcielił się w rolę Andrésa Bonifacio, filipińskiego bohatera narodowego oraz jednego z najważniejszych przywódców rewolucji, która zakończyła hiszpańskie rządy kolonialne na archipelagu[39][40].

Kariera telewizyjna

W związku z problemami strukturalnymi przed którymi stanął filipiński przemysł filmowy w XXI stuleciu Padilla zmuszony został do zwrócenia się w stronę telewizji. Podpisał początkowo kontrakt z GMA Network, wystąpił w wyprodukowanych przez tą sieć serialach Asian Treasures (2007), Joaquin Burdado (2008) oraz Totoy Bato (2009). Przeszedł następnie do konkurencyjnego ABS-CBN. Prowadził tam popularny program Wowowee. Zagrał też w serialach Guns and Roses (2011) i Toda Max (2011-2013). Wspólnie ze swym wspominanym wyżej aktorskim rodzeństwem zagrał też w sitcomie 2 1/2 Daddies (2015) wyprodukowanym przez TV5[6]. W 2016 włączono go do składu sędziowskiego Pilipinas Got Talent, filipińskiego programu telewizyjnego typu talent show opartego na brytyjskim formacie Got Talent[41].

Aktywność polityczna

Początki politycznej aktywności Padilli umiejscowić można w pierwszej połowie lat 90. XX stulecia. Swoją znaczącą, zdobytą dzięki kinu popularność wykorzystał do wzmocnienia własnych związków z krajową elitą władzy. W 1992 wsparł w wyborach prezydenckich byłego ministra obrony i szefa sztabu generalnego Fidela Ramosa. Zwycięstwo Ramosa przyniosło mu zresztą później wymierne korzyści, szczególnie w kontekście wspomnianych wyżej problemów z prawem[42]. W 1995 bez powodzenia ubiegał się o stanowisko zastępcy gubernatora prowincji Nueva Ecija[43].

Pobyt w więzieniu nie osłabił ambicji politycznych Padilli, choć niekiedy retorycznie im zaprzeczał.

Działalność społeczna

Na przestrzeni dekad angażował się w rozmaite inicjatywy społeczne. Bierze udział w kampaniach na rzecz zapobiegania oraz leczenia malarii. Od 2004 współpracuje w tym właśnie zakresie z krajowym ministerstwem zdrowia[44]. W 2007 utworzył Liwanag ng Kapayapaan Foundation, organizację charytatywną prowadzącą szkołę dla dzieci z ubogich rodzin muzułmańskich[45]. W 2016 przekazał 200 worków ryżu rolnikom z Mindanao dotkniętym przez suszę. Gest ten był częścią szerszych starań filipińskiego przemysłu filmowego i jako taki miał złagodzić skutki brutalnie wówczas tłumionych protestów rolniczych ma wyspie[46].

Wspiera wysiłki mające na celu popularyzację boksu tajskiego na Filipinach[47]. Między innymi dzięki jego staraniom owa sztuka walki znalazła się w programie XXIII Igrzysk Azji Południowo-Wschodniej w Manili (2005)[48]. Kierował ponadto Muaythai Association of the Philippines, stowarzyszeniem wspierającym rozwój tegoż właśnie sportu na archipelagu[49].

Związki z siłami zbrojnymi

Poszukiwania religijne

Urodził się w rodzinie katolickiej. Jako nastolatek, wraz ze znaczną częścią swojej najbliższej rodziny, brał udział w studium biblijnym prowadzonym przez Świadków Jehowy[50]. Ostatecznie został członkiem tej grupy religijnej[51][52]. Pobyt w więzieniu miał decydujące znaczenie w jego religijnej ewolucji. To w tym właśnie bowiem czasie opuścił zarówno organizację Świadków Jehowy jak i chrześcijaństwo w ogóle, przyjmując islam[12].

Życie prywatne

Na przestrzeni swej trwającej przeszło trzy dekady obecności w życiu publicznym związany był z kilkoma aktorkami. Znalazła się wśród nich potomkini jednego z najbardziej znaczących filipińskich rodów Kris Aquino[1]. Dwukrotnie zawierał związek małżeński.

Doczekał się łącznie siedmiorga dzieci, jednego syna (Alego) oraz sześciu córek (Kylie, Queenie, Camille Orosy, Mico, Zhen-Zhen, Isabelli i Gabrieli). Jego druga żona dodatkowo dwukrotnie poroniła[53][54].

Nagrody i wyróżnienia

Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. Otrzymywał przede wszystkim rozmaite nagrody powiązane z szeroko pojętym filipińskim przemysłem rozrywkowym. Można wśród nich wymienić choćby FAMAS Award dla najlepszego aktora oraz PMPC Star Award dla najlepszego telewizyjnego aktora komediowego[55]. Znalazł się również wśród artystów nagradzanych podczas festiwalu filmowego aglomeracji manilskiej. Uhonorowano go na nim nagrodą dla najlepszego aktora w 2013[56].

Filmografia

Rok Tytuł Rola Uwagi Źr.
1985 Public Enemy No. 2: Maraming Number 2 [6][57]
Bala Ko ang Hahatol [6][58]
1986 Bagets Gang [6]
1988 Alega Gang: Public Enemy No.1 of Cebu [59][60]
1990 Anak ni Baby Ama [61]
1991 Maging Sino Ka Man Carding Ermita [62][63]
Ang Utol Kong Hoodlum Ben [64]
2014 Bonifacio: Ang Unang Pangulo Andrés Bonifacio [65]

Przypisy

  1. ↑ a b VERA FILES FACT SHEET: What you need to know about the senatorial candidates. [w:] Verafiles [on-line]. verafiles.org, 2022-04-27. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  2. ↑ 49. PADILLA, ROBIN. [w:] Vote Pilipinas [on-line]. votepilipinas.com, 2022. [dostęp 2024-05-08]. (ang.).
  3. ↑ CANDIDATE PADILLA, ROBIN (PDPLBN). [w:] Rappler [on-line]. rappler.com, 2022. [dostęp 2024-05-07]. (ang.).
  4. ↑ Amelie Ortiz de Leon: Kapamilya Tree: The Padilla Family. [w:] ABS-CBN [on-line]. news.abs-cbn.com, 2015-12-13. [dostęp 2024-05-07]. (ang.).
  5. ↑ a b Nenuca Jose, Johann Vladimir J. Espiritu: Padilla, Carlos. [w:] CCP Encyclopedia of Philippine Art Digital Edition [on-line]. epa.culturalcenter.gov.ph, 2023. [dostęp 2024-05-07]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Elvin Valerio: Padilla, Robin. [w:] CCP Encyclopedia of Philippine Art Digital Edition [on-line]. epa.culturalcenter.gov.ph, 2023. [dostęp 2024-05-07]. (ang.).
  7. ↑ Royette Padilla, brother of Robin Padilla, dies. [w:] ABS-CBN [on-line]. news.abs-cbn.com, 2021-01-09. [dostęp 2024-05-09]. (ang.).
  8. ↑ Royette Padilla dies at 58. [w:] Rappler [on-line]. rappler.com, 2021-01-09. [dostęp 2024-05-09]. (ang.).
  9. ↑ Province of Bulacan The Official Website: Jose Padilla, Sr. (1928-1931, 1935-1937). [w:] Basic Info [on-line]. bulacan.gov.ph. [dostęp 2024-05-07]. (ang.).
  10. ↑ Robin Padilla discusses fam’s political background. [w:] Politico Bicol [on-line]. bicol.politiko.com.ph, 2017-01-18. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  11. ↑ Province of Camarines Norte: Past Governors. camsnorte.com. [dostęp 2024-05-07]. (ang.).
  12. ↑ a b c VERA FILES FACT SHEET: Ang kailangan mong malaman tungkol sa mga kandidato sa pagkasenador. [w:] Verafiles [on-line]. verafiles.org, 2022-04-27. [dostęp 2024-05-14]. (tagalski).
  13. ↑ Kaman 2017 ↓, s. 3–4.
  14. ↑ Kaman 2017 ↓, s. 5–6.
  15. ↑ Ricky Lo: Robin the educator. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2009-04-17. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  16. ↑ Iza Iglesias: For Robin Padilla, absolute pardon is ‘second life’. [w:] The Manila Times [on-line]. manilatimes.net, 2016-11-17. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  17. ↑ Perseus Echeminada: Robin Padilla confirms guns, shabu in state pen. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2014-12-20. [dostęp 2024-05-16]. (ang.).
  18. ↑ Benjamin Pulta: BuCor, Muntinlupa eye tourist spots in Bilibid. [w:] Philippine News Agency [on-line]. pna.gov.ph, 2024-03-26. [dostęp 2024-05-16]. (ang.).
  19. ↑ Hana Bordey: Robin Padilla ‘happy’ to be back in Bilibid but laments overcrowding. [w:] GMA News Online [on-line]. gmanetwork.com, 2023-08-08. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  20. ↑ Miguel Dumaual: Action star Robin Padilla, 1st-timer and 1st placer in Senate race, urges charter change in proclamation. [w:] ABS_CBN [on-line]. abs-cbn.com, 2022-05-18. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  21. ↑ Executive Clemency for Robin Padilla. [w:] Duterte Times [on-line]. dutertetimes.github.io, 2016-11-16. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  22. ↑ Aspillera i Canseco Hernandez 2007 ↓, s. 14.
  23. ↑ Public Enemy No. 2: Maraming Number Two. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-10]. (hiszp.).
  24. ↑ AV Club: Public Enemy No. 2: Maraming Number Two. avclub.com. [dostęp 2024-05-09]. (ang.).
  25. ↑ AV Club: Bagets Gang. avclub.com. [dostęp 2024-05-09]. (ang.).
  26. ↑ Tabalan 2024 ↓, s. 68.
  27. ↑ AV Club: Carnap King: The Randy Padilla Story. avclub.com. [dostęp 2024-05-09]. (ang.).
  28. ↑ Anak ni Baby Ama. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-10]. (hiszp.).
  29. ↑ Barumbado. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-10]. (hiszp.).
  30. ↑ Robin Padilla is still on for "Bad Boy 3". [w:] The Hive Asia [on-line]. yahoo.com, 2018-07-27. [dostęp 2024-05-10]. (ang.).
  31. ↑ Rappler Talk: Robin Padilla – from ‘Bad Boy’ to advocate. [w:] Rappler [on-line]. rappler.com, 2016-08-22. [dostęp 2024-05-10]. (ang.).
  32. ↑ Deni Rose M. Afinidad-Bernardo: Sharon Cuneta reacts to 'Maging Sino Ka Man' remake; shares advice for Barbie Forteza, David Licauco. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2023-07-12. [dostęp 2024-05-11]. (ang.).
  33. ↑ Maging Sino Ka Man. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-11]. (hiszp.).
  34. ↑ Ricky L. Calderon: Jasmine Curtis-Smith stars in ang Utol Kong Hoodlum. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2011-04-29. [dostęp 2024-05-11]. (ang.).
  35. ↑ Kailangan Ko'y Ikaw. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-11]. (hiszp.).
  36. ↑ Till I Met You. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-11]. (hiszp.).
  37. ↑ Kulimlim. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-11]. (hiszp.).
  38. ↑ Astigmatism. [w:] Torino Film Festival [on-line]. torinofilmfest.org. [dostęp 2024-05-11]. (ang.).
  39. ↑ V. Almario: Andres Bonifacio. [w:] Sagisag Kultura (Vol 1) [on-line]. philippineculturaleducation.com.ph, 2015. [dostęp 2024-02-24]. (tagalski).
  40. ↑ Bonifacio: Ang Unang Pangulo. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-11]. (hiszp.).
  41. ↑ Angel Locsin, Vice Ganda, Robin Padilla and FMG to judge Pilipinas Got Talent 5. [w:] PEP [on-line]. pep.ph, 2016-01-23. [dostęp 2024-05-16]. (ang.).
  42. ↑ Louie Encabo: Robin Padilla, Ex-Convict And Staunch Duterte Supporter, Will Run For The Senate. [w:] The Defiant [on-line]. thedefiant.net, 2021-10-06. [dostęp 2024-05-08]. (ang.).
  43. ↑ Miguel Dumaual: From action star to No. 1 senator: How Robin Padilla got here. [w:] ABS-CBN [on-line]. news.abs-cbn.com, 2022-05-10. [dostęp 2024-05-08]. (ang.).
  44. ↑ Aimee Dacanay: 10 Charitable Celebrities and the Causes They Support. [w:] Spot [on-line]. spot.ph, 2015-11-11. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  45. ↑ Barbara Mae Dacanay: Actor opens school for young Muslims. [w:] Gulf News [on-line]. gulfnews.com, 2007-06-04. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  46. ↑ #BigasHindiBala: Anne Curtis, Daniel Padilla, and more donate rice. [w:] Rappler [on-line]. rappler.com, 2016-04-05. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  47. ↑ Robin Padilla to use popularity for Muay Thai. [w:] GMA News Online [on-line]. gmanetwork.com, 2006-11-21. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  48. ↑ Bill Velasco: Lessons from a muay thai master. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2008-09-06. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  49. ↑ Bill Velasco: Robin Padilla’s new love. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2006-12-04. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  50. ↑ Ricky Lo: RUSTOM PADILLA: Living Alone And Living Well. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2000-04-02. [dostęp 2024-05-08]. (ang.).
  51. ↑ Mario E. Bautista: The key to Robin Padilla’s heart. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2004-06-18. [dostęp 2024-05-08]. (ang.).
  52. ↑ Cody Cepeda: Robin Padilla says he’s a ‘soldier at heart,’ once dreamed of entering PMA. [w:] Philippine Daily Inquirer [on-line]. inquirer.net, 2018-08-20. [dostęp 2024-05-08]. (ang.).
  53. ↑ Kristian Eric Javier: IN PHOTOS: The Robin Padilla and Mariel Rodriguez love story. [w:] GMA News Online [on-line]. gmanetwork.com, 2017-08-26. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
  54. ↑ Jannielyn Ann Bigtas: LOOK: Robin Padilla's 18-year-old son Ali gets married in Australia. [w:] GMA News Online [on-line]. gmanetwork.com, 2019-11-19. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
  55. ↑ Jay Hilotin: Philippines' Senator Robin Abdul Aziz Padilla: 6 things to know. [w:] Gulf News [on-line]. gulfnews.com, 2022-05-24. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  56. ↑ Chuck Smith, Joyce Jimenez: Robin Padilla, ‘10,000 Hours’ win big at the 2013 MMFF Awards Night. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2013-12-28. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  57. ↑ Reparto: Public Enemy No. 2: Maraming Number Two. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com. [dostęp 2024-05-13]. (hiszp.).
  58. ↑ AV Club: Bala ko ang hahatol. avclub.com. [dostęp 2024-05-13]. (ang.).
  59. ↑ Alega gang : public enemy No. 1 of cebu. [w:] University of Wisconsin-Madison [on-line]. wisc.edu. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  60. ↑ Gold Poster: Alega Gang: Public Enemy No. 1 of Cebu (1988). goldposter.com. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  61. ↑ John Bengan, Johann Vladimir J. Espiritu, Elvin Valerio: Philippine Film: 1986 Onward. [w:] CCP Encyclopedia of Philippine Art Digital Edition [on-line]. epa.culturalcenter.gov.ph, 2018, 2023. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).
  62. ↑ Clarizel Abanilla: Sharon reveals why she and ‘great love’ Robin didn’t get married. [w:] Philippine Daily Inquirer [on-line]. inquirer.net, 2017-12-12. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
  63. ↑ Nica Jose: Sparkle in Canada Tour: Dates, Tickets, and Featured Stars. [w:] PEP [on-line]. pep.ph, 2024-04-04. [dostęp 2024-05-16]. (ang.).
  64. ↑ Ang utol kong hoodlum 1991. [w:] Movie Poster Database [on-line]. movieposterdb.com. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
  65. ↑ Bibsy M. Carballo: Bonifacio, Ang Unang Pangulo. [w:] Phil Star Global [on-line]. philstar.com, 2014-12-15. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).

Bibliografia



Kategoria:Filipińscy politycy Kategoria:Filipińscy aktorzy filmowi Kategoria:Filipińscy aktorzy telewizyjni Kategoria:Byli Świadkowie Jehowy Kategoria:Urodzeni w 1969

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Bacus15/Robin_Padilla&oldid=73796095”